Penintsulara itzuli ostean, 1828. urtean, bere ondasunak administratu eta familiari lagundu zion. 1832tik 1833ra, iturriranzko bidearen ezkerraldean kokatutako jauregia eraiki zuen. Lehenengo obra hori asmo handiagoko beste proiektu baten hazia izan zen. Hartara, jauregiaren ostean, Berriozabaletako iturria edo Maitasunaren iturria eraikitzea eta zimenduetatik berreraiki zuen Santa Katalina baseliza zaharra lekualdatzea erabaki zuen.

Manuel Plácidok lanak ordaindu zituen, baina, horrez gain, osteko ekarpen handiak ere egin zituen, behar den moduan artatuta egon zitezen. Ageri-agerikoa zen indianoak interes zein izpiritu landu bezain ilustratua zeukala, bere herrikideen bizi-baldintzak hobetu nahi zituela, jaiotza-leku izandako auzunearen itxura formala duindu nahi zuela eta bere oroimen ona betikotu nahi zuela.